Onze dagen doorbrengen in een baan die ons ongelukkig maakt, kan schadelijke gevolgen hebben voor ons persoonlijke leven en onze gezondheid. De wetenschap heeft ook de beroepen geïdentificeerd die het meeste ongeluk onder werknemers veroorzaken.
Beroepen in de tertiaire sector: er wacht stress
Ondanks hun beloningsvoordelen worden beroepen in de tertiaire sector vooral getroffen door professionele ontevredenheid. Werk in de financiële of verkoopsectorStelt iemand bijvoorbeeld vaak bloot aan een hoog niveau van verantwoordelijkheid en constante druk om doelen te bereiken, wat voor veel werknemers tot een onevenwicht tussen werk en privéleven leidt. De studie uitgevoerd over dit onderwerp blijkt dat dit onvermijdelijk leidt tot psychische problemen onder deze werknemers.
Professionele burn-out en gebrek aan erkenning
Wat dit onderzoek ook benadrukt, is het verband tussen het ongemak dat werknemers ervaren en bepaalde specifieke arbeidsomstandigheden. Dus, Burnout syndroom, ook wel burn-out genoemd, wordt gekenmerkt door een overmatige mentale en fysieke belasting die geleidelijk de hulpbronnen van het individu opgebruikt en tot depressie leidt. Dit fenomeen treft vooral beroepen die verband houden met onderwijs, gezondheidszorg en sociale dienstverlening, omdat deze vaak sterke emotionele eisen met zich meebrengen.
Bovendien is het gebrek aan erkenning op het werk een andere factor die een aanzienlijke impact heeft op het welzijn van werknemers. Atypische uren en de permanente beschikbaarheid die vereist is in bepaalde beroepen, zoals communicatieberoepen, bevorderen de ontwikkeling van frustratie onder werknemers die het gevoel hebben dat ze ondanks hun inspanningen niet genoeg gewaardeerd worden.
Precaire banen: onzekerheid op de achtergrond
De andere grote groep beroepen die volgens wetenschappelijk onderzoek ongeluk veroorzaken, omvat onzekere banen. Deze banen, vaak deeltijds of voor bepaalde tijd, worden gekenmerkt door hun instabiliteit en hun lage niveau van sociale bescherming.
Geen langetermijnvoordelen
Het grote probleem met dit soort contracten ligt in het feit dat werknemers doorgaans geen toegang hebben tot de voordelen waar werknemers met een vast contract (contracten voor onbepaalde tijd) doorgaans wel van profiteren. Vervolgens, er wordt niet voldaan aan de sociale behoeften van deze werknemers, wat kan leiden tot diepe persoonlijke en professionele ontevredenheid. Denk hierbij aan uitzendkrachten, freelancers en contracten voor bepaalde tijd.
Een onzekere professionele horizon
Bovendien blijkt uit het bestuderen van deze beroepscategorieën dat veel mensen die deze onzekere beroepen uitoefenen, in voortdurende onzekerheid over hun toekomst leven. Deze situatie kan een gevoel van angst en hulpeloosheid oproepen, wat aanleiding kan geven tot diepe ongerustheid onder de betrokken werknemers.
Oplossingen om deze situatie te verhelpen
Om dit fenomeen van professionele ongelukkigheid te bestrijden, kunnen verschillende wegen worden verkend. Ten eerste is het noodzakelijk om de balans tussen professioneel en privéleven opnieuw te definiëren, bijvoorbeeld door de werktijden aan te passen of telewerken toe te staan.
Creëer een zorgzame werkomgeving
Ook managers spelen in deze context een essentiële rol. Ze moeten de communicatie met hun teams aanmoedigen, empathie tonen en individuele en collectieve successen waarderen. Bovendien, voortdurende dialoog tussen werkgevers en werknemers zou het mogelijk maken beter rekening te houden met de verwachtingen en behoeften van elke persoon.
Focus op opleiding en professionele omscholing
Ten slotte zou een langetermijnoplossing kunnen bestaan uit het aanbieden van meer training en ondersteuning aan werknemers die op zoek zijn naar professionele veranderingen. Dit zou een grote bijdrage leveren aan het verminderen van het gevoel van onveiligheid en zelfs, op de lange termijn, aan het transformeren van bepaalde beroepen, zodat ze minder ongeluk veroorzaken.
De banen waar je ongelukkig van wordt, zijn dus dankzij de wetenschap herkenbaar. Daarom is het belangrijk om maatregelen te nemen om de schadelijke gevolgen die deze beroepen kunnen hebben voor het welzijn van degenen die deze beroepen uitoefenen, te verminderen. Dit is zowel een individuele als een collectieve verantwoordelijkheid, zodat iedereen zich kan ontwikkelen in een bevredigende professionele omgeving.