Mysofonie, ook wel bekend als selectief geluidsgevoeligheidssyndroom, is een neurologische aandoening die een intense emotionele reactie op bepaalde geluiden veroorzaakt. Deze reacties kunnen variëren van eenvoudige ergernis tot extreme woede en kunnen een aanzienlijke impact hebben op de levenskwaliteit van de getroffenen.
Wat is mysofonie?
De term “mysophonia” komt van het Griekse “miso”, wat haten betekent, en “phono”, wat geluid betekent. Met andere woorden, mysofonie resulteert in een extreme afkeer van bepaalde geluiden. Deze aandoening werd voor het eerst ontdekt in 2001 door de Amerikaanse audiologen Marsha Johnson en Pawel Jastreboff. Mysofonie moet niet worden verward met hyperacusis, wat een verhoogde gevoeligheid voor geluiden in het algemeen is, of fonofobie, wat een irrationele angst voor harde geluiden is.
Symptomen en manifestaties van mysofonie
Mensen met mysofonie zijn dat meestal wel overgevoelig voor specifieke geluiden, ook wel triggers genoemd, die emotionele reacties kunnen veroorzaken, variërend van schaamte tot woede. De meest voorkomende triggers zijn geluiden die door andere mensen worden gemaakt, zoals het geluid van kauwende kaken, het geluid van hoesten of het geluid van een ‘klik’ van een pen. Dieren kunnen voor sommige mensen ook triggers zijn, waaronder miauw- of blafgeluiden.
Naast de intense emotionele reactie op triggergeluiden, symptomen van mysofonie omvatten doorgaans een gevoel van toenemende angst en spanning bij blootstelling aan het geluid, evenals de noodzaak om de bron van het geluid te ontvluchten om de situatie te vermijden. Fysiologische reacties omvatten vaak een snelle hartslag, verhoogde bloeddruk en snelle oppervlakkige ademhaling.
Oorzaken en mechanismen van mysofonie
Hoewel wetenschappers de exacte oorzaken van mysofonie nog niet volledig begrijpen, zijn er verschillende theorieën naar voren gebracht om de mechanismen van deze aandoening te verklaren. Onder deze zijn:
1. Dehypothese van hersenplasticiteitwat suggereert dat mysofonie te wijten is aan een slechte aanpassing van neuronen in het centrale auditieve systeem;
2. Dehypothese van de verbinding tussen de auditieve en limbische centra van de hersenenvolgens welke de emotionele reactie veroorzaakt door triggergeluiden wordt veroorzaakt door een abnormale verbinding tussen de hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor het gehoor en de regulering van emoties;
3. Deconditioneringshypothesewaarin wordt voorgesteld dat intense reacties op triggers het resultaat zijn van onbewust leren, waarbij patiënten een specifiek geluid associëren met een negatieve of stressvolle ervaring.
Diagnose en behandeling van mysofonie
Beoordeling en diagnose
De diagnose
ostiek van mysophonia kan moeilijk zijn, omdat er momenteel geen is geen officiële diagnostische criteria om deze stoornis te identificeren. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg vertrouwen echter doorgaans op diepgaande interviews met de patiënt en hun dierbaren, evenals op evaluatie van de medische geschiedenis en gerapporteerde symptomen, om een diagnose te stellen. Audiometrische tests kunnen ook worden uitgevoerd om andere gehoorstoornissen, zoals hyperacusis, uit te sluiten.
Behandelings- en copingstrategieën
Hoewel er geen specifieke behandeling voor mysofonie bestaat, zijn er verschillende behandelingsopties voorgesteld om patiënten te helpen beter met hun probleem om te gaan. Veelgebruikte behandelingen zijn onder meer:
1. De cognitieve gedragstherapie (CGT), dat tot doel heeft problematische gedachten en gedragingen te veranderen door ze te identificeren en te vervangen door geschiktere alternatieven;
2. De reconditionerende therapiedat bestaat uit het geleidelijk associëren van triggergeluiden met neutrale of positieve ervaringen, om hun emotionele kracht te verminderen;
3. Degebruik van hoortoestellen zoals witte ruisgeneratoren, om triggergeluiden te verzwakken, maskeren of af te leiden;
4. Copingstrategieën, zoalsanticiperen en plannen om zoveel mogelijk situaties te vermijden waarin een persoon aan onaangenaam geluid zou kunnen worden blootgesteld.
Impact op het dagelijks leven en sociale relaties
Mysofonie kan een aanzienlijke impact hebben op het dagelijks leven en de sociale relaties van de getroffenen. Geconfronteerd met de intense emotionele reacties die bepaalde geluiden teweegbrengen, kunnen de betrokken personen zich geïsoleerd en onbegrepen voelen door de mensen om hen heen. Ze kunnen ook vermijdingsgedrag vertonen, zoals weigeren deel te nemen aan bepaalde activiteiten of sociale evenementen waarbij ze het risico lopen geconfronteerd te worden met hun gezonde triggers.
Na verloop van tijd kan deze situatie leiden tot echte moeilijkheden bij het creëren en onderhouden van gezonde relaties, evenals toenemende angst en een gevoel van verschil met anderen. Bovendien is het essentieel dat naasten van mensen met mysofonie deze aandoening leren kennen en een begripvolle en ondersteunende houding aannemen om hun dagelijks leven gemakkelijker te maken.
Onderzoek en toekomstperspectieven
Hoewel er nog veel te ontdekken valt over mysofonie, blijven onderzoekers deze aandoening bestuderen om de mechanismen ervan beter te begrijpen en mogelijk nieuwe behandelingen te ontwikkelen. Recente studies hebben met name de neurologische en functionele aspecten van de ziekte onderzocht, evenals mogelijke genetische verbanden tussen mysofonie en andere gehoor- of psychiatrische stoornissen.
In afwachting van verdere wetenschappelijke vooruitgang zijn de erkenning van mysofonie als een ernstig probleem en het vergroten van het bewustzijn onder het publiek en gezondheidswerkers over dit onderwerp essentieel om de levenskwaliteit en de steun aan de getroffenen verbeteren.